Magdalena Ficowska-Łuszczek jest jedną z najbardziej utalentowanych współczesnych poetek, o oryginalnej, wyrazistej dykcji. Jak sama mówi, „bycie poetą to sposób widzenia świata, empatia do granic bezbronności”. Pierwsze utwory poetyckie zaczęła tworzyć w wieku piętnastu lat. Od tamtej pory pisze nieprzerwanie. Opublikowała z powodzeniem dziewiętnaście tomów wierszy, każdy był głosem silnej osobowości artystycznej, a jednocześnie przejawem niezwykłego talentu i niecodziennej wrażliwości, która każe poetce „widzieć więcej”, zaglądać pod powierzchnię rzeczywistości percypowanej zmysłowo, docierać do ukrytych sensów, zawartych w słowach. Utwory Ficowskiej-Łuszczek często są miniaturami, nierzadko stanowią krótki zapis prywatnych epifanii, osobistych olśnień i objawień niedostępnych na pozór znaczeń. Niejednego czytelnika uderzy „malarskość” tych wierszy, ich obrazowość i sugestywność. Autorka „Gniewu Motyla”jest bowiem poetką szalenie uwrażliwioną na koloryt słowa, na jego tony i odcienie. Universum poetyckie Magdaleny Ficowskiej-Łuszczek to świat percypowany przez podmiot kobiecy, podmiot kochający, cierpiący, doznający, a przede wszystkim – głęboko odczuwający. To owo zjednoczone z kosmosem mówiące „ja” nadaje tej poezji wymiar uniwersalny.
Magdalena Ficowska-Łuszczek zadebiutowała w 1977 roku na łamach tygodnika studenckiego „itd”. W 1983 roku zdobyła pierwsze miejsce w konkursie poetyckim „O poetyckie wrzeciono”. Nagrodą był debiut książkowy, którym stał się tomik wierszy pod tytułem „Serce się powtarza”, wydany w 1984 roku. Są w nim wiersze z najwcześniejszego „nastoletniego” czasu do pierwszych lat małżeństwa z Józefem Łuszczkiem, ówczesnym mistrzem świata w narciarstwie klasycznym i urodzenia syna, Artura Łuszczka, czyli okres od 1970 do 1983 roku. Od tamtego czasu opublikowała zbiory: „Wzburzony sen” (1987r.), „Nefertari” (1999r.), „Na podobieństwo swoje” (2000r.), „Urwisko” (2006r.), „Zaklinanie szczęścia” (2010r.), „Gniew Motyla” (2014r.), „Jak Feniks z popiołów” (2017r.), „Wiersze wybrane: Selected Poems ”(2017r.),”Rajski ptak”(2018r.), „Wilki” (2019r.),”Anielica” (2019r.),”Gwiazda” (2019r.), „Bogini” (2020r.)” „1.5 Sekundy do Raju” (2020r.), „Na szczęście są chmury” (2021r.) „Przerwana omerta” (2022r), ” Zapadnia” (2022r.), „Anihilacja” (2023 r.),”Motyl w sieci kłamstw” (2024 r.)
Publikowała również wiersze w prasie literackiej, m.in. w „Kulturze”, „Literaturze”, „Odrze”, „Poezji” i „Nowym Wyrazie”. Od 1991 roku była autorką słuchowisk i miniatur poetyckich, opartych na motywach antycznych, dla Programu II. Polskiego Radia. W 1997 roku paryskie wydawnictwo „Temoins” zaliczyło ją w poczet czterdziestu czterech czołowych współczesnych poetów polskich. Jej wiersze opublikowano w wydanej we Francji „Antologii poezji polskiej 1975-1990”, obok utworów Wisławy Szymborskiej i Czesława Miłosza.
Znakomity tekst, dziękuję!
A w 1972…..
Magdaleno , Twoja poezja jest tak wyjątkowa i prawdziwa. Jest jak lustro, które odzwierciedla Twoje wnętrze i Twoje życie, ale w sposób nieoczywisty, pobudza czytelnika do głębszej refleksji. …
Wcale „nie jedna z najbardziej utalentowanych”, tylko najbardziej utalentowana!