Leżę bez uczuć
jak mumia egipska
sen otwiera się
przed moją twarzą
jak parasolka
podmuch zamyka
mi powieki
brnę przez pustynię
by dotrzeć do kręgów
ludzi weselących się
w sanatoriach życia
zamykają się przede mną
milczeniem
unurzana w pocie
mordęgi nie do przebycia
chcę uprać ciuchy
przepuszczam
do pralki tego
z przyszywanej rodziny
co rechotał
gdy poniżano mnie
wypychają mnie z kolejki
do kloaki zamykanej na haczyk
To chyba przekleństwo
jakiejś wiedźmy z Olimpu
17.02.2021r.