Miesiąc: lipiec 2025

To od niej mam
boski świat kolorów
piękno
zachwyt i marzenia
jej akceptacja
dała mi moc przetrwania
wśród tych
co mnie rozdeptywali
bujała w obłokach
artystycznych wyobrażeń
nie zajmowała się
pospolitością życia
Ta druga przyjęła mnie
uściskiem ramion
wbrew wrogim naciskom
jedyna sprawiedliwa
szła ze mną
stawiając czoła
napastliwej podłości
poza moim wzrokiem
plotła sweterki zawiedzionym
w myśl:
Panu Bogu świeczkę
diabłu ogarek
była moim oparciem
by nie utonąć
w oceanie nienawiści
niosę w myślach jej słowa:
bez Boga ni do proga
To moje Matki obie

10.12.2021r.

Pierwszy mężczyzna
jej życia
ten co ją bił
któremu dała kosza
jej piękną niewinność
nazwał byciem lafiryndą
nauczył że ta co stawia opór
jest odrzucana
ten co odebrał jej godność
wymazywał z listy ludzi
wypełnił ją strachem
zrobił z niej ofiarę
ten pierwszy dał jej
wilczy bilet na życie

11.12.2021r.

Jej piękno
zostaje pod powiekami
trwa z tobą
jej obraz
twój zachwyt
zostaje w niej
spływała na niego
z obłoków
błękitu nieba
unoszona wiatrem
w szumie morza
chwytal kształt dziewczyny
zamieniał na dźwięki
śpiewal jej poezję
piękną jak ona
budzącą zachwyt
w odcieniach fioletu
i zachodzącego słońca
widział zielone
światło jej oczu

11.12.2021r.

Jestem bezbronna
wobec swoich marzeń
kiedy mnie dopadają
czuję że mogły się spełnić
miewają twarze bogów Olimpu
znam ich z perspektywy
kałuży rozbryzgującej się
pod ich butami
odbijały się w niej
gwiaździste niebo
i oni wspaniali
tylko w mojej wyobraźni
nauczono mnie strachu
czciłam ludzi zbyt pokornie
odebrali mi człowieczeństwo
sądzili że na tym zyskają
teraz wielbię-fielde marzenia
choć już na nie za późno
zostało mi niebo gwiazd
odbite w gładkiej
powierzchni kałuży

13.12.2021r.

Opuszczono na mnie
zasłonę zaciemnienia
cały czas obowiązywała
godzina policyjna
poruszałam się
kanałami mroku
by zdobyć certyfikat
na lepszy los
w mojej ciemnej norce
miał czekać na mnie
pocałunek szczęścia
ale go nie poczułam
zatrzymywały mnie
kłody rzucane przez ludzi
pod nogi
więc spóźniłam się
po odbiór
pozwolenia na życie
przyjęli mnie odmownie
zza krat zamkniętych
na kamiennych schodach
perspektywa szczęścia
zniknęła

20.12.2021r.

Odkąd się urodziłam
umierałam ze strachu
to były moje
pierwsze kroki w życie
w huku krzyków
rozrywających
czułość serca
bezradnej drobiny
nauczyłam się
milczeć pod ciosami
szybko poznałam nienawiść
próbującą mnie zadławić
tresurę bycia najgorszą
ból rozdzierał
uznałam to
za prawa świata
obcy powielali
przemoc i upodlenie
u schyłku młodości
ktoś powiedział:
oni nie mieli prawa
Zamarłam w zdumieniu

21.12.2021r.

Nienawidzę
zabijających wzrokiem
wymachujących
pięściami koło twarzy
pod pretekstem
uprzywilejowanej słabości
nienawidzę tych
których się brzydzę
protekcjonalnej podłości
płaczę nad cichą krzywdą

22.12.2021r.

W moim gnieździe
rodzinnym
uczono mnie
że emocje są
niewybaczalnym
grzechem wobec Boga
moje uczucia
szyderczo nazwano
egzaltacją
rozpacz
była dowodem
mojej winy
odbieranie mi
wszystkiego
lub czegokolwiek
było gratisowane
nie należało mi się
nawet moje istnienie
w przerażeniu
za kurtyną
wielkiego świata
moje serce było
jak wulkan uczuć

22.12.2021r.

Kula Ziemska
jak mieniący się kolorami brylant
rozświetlona złotą poświatą
zachwyt
obracający się w błękicie
moje życie toczące się po niej
napęcznia bólem
jak wrzód
waszej nikczemności
Ziemia planeta ludzi

25.12.2020r.